Terug
'Zó fantastisch!'
Ma 26/02/2018 VeraERVARINGEN
Geen eerste vonkje
'Je bent een fantastisch mens', schrijft Claus* mij na onze eerste ontmoeting. Helaas voel ik mij niet zo bij het lezen van die woorden. Na enkele erg leuke berichten, mailt hij mij zijn nummer. En dat hij het helemaal niet verkeerd vindt om mijn stem te horen.
Nou, we bellen. Echt veel had ik niet met zijn stem. Maar goed, daar hang je iemand niet aan op. In hetzelfde gesprek besluiten we elkaar die avond nog te ontmoeten.
Ook vertelde hij mij breeduit over zijn ex, de ex voor de ex en nog eens twee exen terug. Hij completeerde dit door te vertellen over de zus van de ex.
Mijn date bleef maar doorzagen over mijn kinderwens. Of liever, het gebrek daaraan. Ook vertelde hij mij breeduit over zijn ex, de ex voor de ex en nog eens twee exen terug. Hij completeerde dit door te vertellen over de zus van de ex. Ik mis tot op vandaag de clou daarvan.
'Verkennend'
Maar goed, ik vond hem interessant en bleef geboeid luisteren. Hij was immers de zwaar opgeleide man. Intelligent en aantrekkelijk. Waar ik normaal gesproken de regie zou nemen, bleef ik hier keurig doorvragen en interesse tonen.
We namen afscheid. Ik liep weg en was niet overtuigd. Eenmaal thuis - dat was nog geen tien minuten later - belde ik hem op. Claus was nog onderweg. Ik vroeg hem hoe hij onze ontmoeting had gevonden en zei er direct achteraan dat ik terugkeek op een leuke avond. Zijn wijze reactie was: 'Ik ben verkennend'.
Reflectie
De volgende dag deed ik wat ik van nature graag doe en dat is reflecteren. Ik ging de ontmoeting overdenken en bedacht dat wij van negen uur 's avonds tot half één in de nacht hadden gepraat. En al die tijd had ik geen compliment gehoord. Niet één. Nada. Niets.
Ik ging de ontmoeting overdenken en bedacht dat wij van negen uur 's avonds tot half één in de nacht hadden gepraat. En al die tijd had ik geen compliment gehoord. Niet één. Nada. Niets.
Ik had hem gecomplimenteerd met hoe hij eruit zag. Je ziet er goed uit', zei ik. En met zijn timing, want hij was keurig op tijd. En hij rook lekker. Ik meen dat ik ook dat hardop heb uitgesproken.
Ik had mij speciaal voor de date omgekleed. Mijn spijkerbroek vervangen voor een tuinrokje. Mijn haar gewassen. Lekker onder de douche. Ik had geen geurtje opgedaan want ik ruik lekker van mijzelf. Verder had ik mij opgemaakt. Lekker warm rood op de lippen...
Mijn beste date had niets opgemerkt als mooi of leuk of apart. Niets over mijn witte tanden, mijn bos krullen of m'n hoge hakken. Ook geen woord over mijn intelligentie, aandacht en/of humor? Nee, echt niet. Dat laatste snap ik wel. We hebben niet gelachen. Niet één keer.
Nee. We waren serieus aan het praten. En ik snap niet dat iemand dat lukt met mij naast zich. Het was hem toch gelukt. Zo overdonderd moet ik zijn geweest, dat ik mijn luchtige zelf liet gaan.
Niet oké
Begrijp me goed, ik ben er echt de vrouw niet naar om naar complimenten te vissen. Of er eentje geeft om zo de ander uit te nodigen mij er een terug te geven. Als ik je mening ergens over wil en ik heb hem nog niet gehoord, dan vraag ik ernaar.
Je snapt dat ik na mijn eerste positieve indruk over de avond dacht: dit is niet oké.
Je snapt dat ik na mijn eerste positieve indruk over de avond dacht: dit is niet oké. Ik heb onmiddellijk mijn laptop opengeklapt, op e-Matching ingelogd en mijn analyse van de avond aan hem geschreven.
Hij mailde ongeveer in hetzelfde aantal woorden terug. Ook schreef hij: 'Je bent een fantastisch mens.' Die woorden kwamen niet aan. En waarom niet? Dit is toch aardig? En wie wil er niet fantastisch gevonden worden? Ik geloof dat hij het meent.
Te algemeen
De verklaring zit, denk ik, in de algemeenheid. Als hij uitgelegd had waaróm hij mij fantastisch vond, dan had ik dat kunnen herkennen of niet. Maar nu zweefden die woorden. Ik kon ze niet plaatsen. Als hij nou aan iets gerefereerd had, dat ik had herkend. Iets als 'herinner je je nog dat je dit of dat tegen mij zei? Dat deed mij goed', of 'dat was een lieve reactie.'
Als hij uitgelegd had waaróm hij mij fantastisch vond, dan had ik dat kunnen herkennen of niet. Maar nu zweefden die woorden. Ik kon ze niet plaatsen.
Of iets over mijn uiterlijk. 'Wat een leuk rokje had je aan.' Ik denk dat ik in dat geval geglunderd had. Want ja, ik had speciaal voor de ontmoeting mijn spijkerbroek verruild voor het tuinrokje. Maar goed, mensen zijn zoals ze zijn. Laat ik dat maar accepteren en zó fantastisch zijn.
*Naam is gefingeerd om de privacy van deze man te waarborgen.
+ Reacties
"Grappig, als ik dit verhaal lees, zie ik niets dat de avond leuk maakt. Hij bleef maar doorzagen, had het over zijn exen, er werd niet gelachen, geen enkel compliment, maar toch werd de avond door Vera als leuk genoemd in haar telefoongesprek met hem na de afspraak. Dat verbaast mij dan wel. Ik denk niet dat ik 3,5 uur met zo iemand had volgehouden, ik had het doodvermoeiend gevonden. Zo zie je maar dat zwaar intelligent en aantrekkelijk geen garantie voor wat dan ook zijn! Overigens heb ik meer met beter opgeleid dan hoog opgeleid, intelligentie bestaat er in vele vormen, maar heel intelligente mensen zijn niet altijd heel aardige mensen."
- 3slaren
"Gelukkig zie ik genoeg behoorlijk intelligente mensen om me heen die ook nog eens aardig, warm, hartelijk, behulpzaam en/of belangstellend zijn naar een ander. Ideale combinatie denk ik, als iemand intelligent genoeg is om te weten wat hij doet en ook een goede instelling heeft naar een ander. Het verhaal hierboven klinkt als ieder voor zich en nauwelijks interesse in elkaar. Vraag me alleen af wat het nut is van het plaatsen van zulke verhalen; niemand wordt er enthousiast van en leerzaam lijkt het me ook niet."
- Misa
"Je kan ook teveel doordenken hè. Zeker als er geen klik is ben je er toch snel klaar mee. Waarom nog zo'n hele analyse over het waarom van de niet-klik? En dat ligt dan allemaal aan die man. Zou ze dat ook nog aan hem gemaild hebben? Je houd je hart vast. Ze had ook zelf op kunnen stappen want waarom hij nou zo interessant was dat je 3,5 uur blijft zitten is me niet duidelijk. Of misschien beetje betoverd door die aantrekkelijkheid? Wat leren we hier weer van: blijf bij jezelf, doe je niet anders voor. En als je ergens tijdens je date denkt: 'dit ben ik niet', dan wegwezen."
- Wendel
"Helemaal eens met de eerdere reacties. Niet echt een inspirerend, maar wel herkenbaar, verhaal om te delen. Hier was weinig analyse nodig. Veel mensen zijn niet in staat contact te maken met een ander. Heeft niets met opleiding of intelligentie te maken. Ze vragen niets, reageren nergens op. Luisteren niet. En praten de tijd autobiografisch vol. Meestal begint dat al in de openingsmail. Bij mailcontact sluit ik het gelijk af. Als ik het merk op een date vertel ik zelf helemaal niets en reken af. Groet vriendelijk en wens ze het beste. En weet je wat zo leuk is? Ze zijn zo met zichzelf bezig dat ze ook niet vragen waarom. Vroeger vond ik het erg en teleurstellend, nu moet ik er vreselijk om lachen. Meestal kom je er wel achter waarom mensen alleen zijn. Veel mensen zijn zeer succesvol in het afstoten van anderen. Veel mensen willen graag ontvangen (aandacht, erkenning), maar zijn niet in staat om iets te geven of interesse te tonen. Daarmee gelijk de tip voor velen. Praat niet alles vol. Reageer op de ander. Dat vindt iedereen toch prettig?"
- Anne
"Een echte match hebben betekent volgens mij dat je elkaar leuk vindt maar óók dat je het gevoel hebt dat de ander de leukste kanten in jou triggert. Gebeurt dat niet en beland je in een rol die je niet wilt bijvoorbeeld, dan kun je volgens mij beter verder zoeken."
- Micke
"Die man was niet op zoek naar een date. Hij wilde zijn ei kwijt over zijn verleden en jij was de klos. Prima als je vrienden bent, maar in deze echt 'not done'. Hopelijk heeft hij de drankjes betaald, ik zou veel eerder op zijn gestapt."
- Joline
"Volgens mij heb je een verwachtingspatroon waar geen man tegenop kan, het moet precies op jouw manier. Ik begrijp niet waarom je dan toch nog 3,5 uur met die man doorgebracht hebt, ik zou na het kopje koffie hem beleefd bedankt hebben en weg gegaan zijn. Er is chemie of niet, er is een leuk gesprek of niet, soms het één en soms het ander. Als beide er niet zijn, waarom dan toch 3,5 uur blijven zitten?"
- Jael
"De verwachting dat iemand ook wedervragen stelt is niet een 'verwachtingspatroon waar geen man tegenop kan', maar een kwestie van basale omgangsvormen."
- Marie
"Marie, dat was niet wat ik bedoelde, natuurlijk is het stellen van vragen als blijk van belangstelling hebben voor een ander iets wat natuurlijk zou moeten gaan. Als een ander enkel vertelt over zichzelf zonder ook te willen weten van en over mij zou ik na een kop koffie al opgestapt zijn omdat ik me zou gaan vervelen. De starter van dit gesprek lijkt alleen op voorhand al precies uitgestippeld te hebben wat de man wel en niet had moeten zeggen ed. En blijft voor mij een groot vraagteken waarom ze het 3,5 uur volgehouden heeft bij een man die blijkbaar niets deed of zei wat ze graag had gezien."
- Jael
+