'Wat is het toch moeilijk om weer verliefd te worden'
25/04/2022 Redactie (Anne)ERVARINGEN
Life is like a box of chocolates. You never know what you're gonna get (Forrest Gump)
Stoere jongen
Het was een jongen zoals je ze altijd zag rondhangen bij het winkelcentrum of bij de ingang van het park. Zo een die stoer wilde lijken en het ook wel was, al merkte ik daar weinig van toen ik met hem ging samenwonen. Maar ik werd toch verliefd op hem, omdat hij van die strakke kleren droeg, waardoor je zijn spieren kon zien en zijn stevige kontje.
Eerst reed hij nog op een opgevoerde brommer, ik moest me altijd stevig tegen hem aan drukken als ik achterop zat, maar toen hij zijn eerste baan kreeg kocht hij meteen een autootje. Een oranje Opel Kadett. Ik weet nog goed hoe hij bij mijn ouders voor kwam rijden met dat ding. Trots als een pauw was hij! Hij had er speciaal nieuwe bekleding in laten zetten, met een panterprint! Verschrikkelijk vond ik het toen. Tegenwoordig loop ik in kleren met dezelfde print.
Achteraf gezien kan ik zeggen dat wat me het meest aan hem aantrok was dat hij zo zelfverzekerd was.
Hij had alles om verliefd op te worden. Hij kon heel lief zijn en hij was een tijger in bed. En mijn vriendinnen waren vreselijk jaloers! Achteraf gezien kan ik zeggen dat wat me het meest aan hem aantrok was dat hij zo zelfverzekerd was. Het kostte hem nooit enige moeite om een beslissing te nemen. Waar ik altijd twijfelde, had hij meteen zijn redenen klaar en hakten we samen de knoop door. Om er later achter te komen, dat het toch een verkeerde beslissing was.
Kleine dingetjes
Natuurlijk had hij wel dingetjes waar ik me aan stoorde, hij was lui, na het werk lag hij het liefst languit op de bank, met zijn voeten op de salontafel, zich tegoed doend aan chips en bier. Misschien was het ook omdat ik hem volstopte met allerlei lekkere dingetjes (ik sta nu eenmaal graag in de keuken), maar al snel was er van dat strakke gespierde lichaam niets meer te zien. En we waren nog geen vijf jaar getrouwd toen ik merkte dat zijn haar toch wel heel snel uitviel.
Vijftien jaar huwelijk hebben we niet gehaald. Ik ging me steeds meer storen aan die kleine dingetjes die me al zo lang irriteerden. Bovendien: er zat geen muziek meer in de relatie. De seks was niet wat het ooit geweest was (als tijger deed hij me vaak pijn, maar ik nam het voor lief, omdat ik dacht dat het zo hoorde).
Ik ging me steeds meer storen aan die kleine dingetjes die me al zo lang irriteerden. Bovendien: er zat geen muziek meer in de relatie.
Hij ging nog steeds, of eigenlijk: steeds vaker, met zijn maten van de middelbare school op reis, maar veel verder dan de lokale kroeg kwamen ze meestal niet. Hij ging nooit met me mee naar een museum of lekker wandelen langs het strand. Toen hij een keer met een hond thuiskwam, moest ik er altijd mee wandelen, vooral als het regende. En na de scheiding schreeuwde hij het advocatenkantoor bij elkaar omdat het z'n hond was en hij het beest wilde houden!
Hij heeft me gelukkig nooit geslagen, wel sneuvelde er serviesgoed, dat we van mijn ouders gekregen hadden. Toen hij de laatste keer de voordeur achter zich dicht trok, ging dat zo hard, dat de ruit eruit viel. De scheiding viel me toch wel zwaar. Ik had gehoopt dat ik de kinderen voor mezelf zou krijgen, maar onze zoon, die hetzelfde karakter heeft als zijn vader, trok al snel bij hem in. Nu zit ik alleen met onze dochter, die niet bepaald een ster in het huishouden is.
Dieptepunt
Ik raakte in een diep dal, ik kreeg moeilijkheden op mijn werk. Ik kreeg huilbuien en veroorzaakte ruzies met mijn dochter. De situatie kon zo niet langer duren.
Een vriendin wilde me helpen, ze wees me op het bestaan van een datingsite op internet. Ik vond het verschrikkelijk om zo'n profiel aan te maken. Je kunt precies aangeven wat jezelf wilt, maar niet wat je niet wilt. En dat is nu precies wat ik wel weet: vooral wat ik niet wil!
Ik vond het verschrikkelijk om zo'n profiel aan te maken. Je kunt precies aangeven wat jezelf wilt, maar niet wat je niet wilt.
Maar ja, die kerels op de site laten zich alleen van hun beste kant zien. Er zijn er maar weinig met wie ik een klik voel, ik moet er niet aan denken om met een van die kerels in bed te belanden! En er zijn er zo veel! Ik voel me weer het tienermeisje van vroeger: onzeker en bang om een beslissing te nemen. Ik kan gewoon niet kiezen.
Het is zo raar allemaal. Vroeger liep je langs het park en je werd verliefd op de eerste de beste die daar met zijn spierballen stond te rollen. Ik weet ook wel dat hij niet perfect was, maar ik hield van hem! Ondanks zijn imperfecties. Eigenlijk vond ik die toen wel grappig, ik zag het als een uitdaging om hem te leren voor zijn nagels te zorgen in plaats van ze af te kluiven.
En nu zoek ik op de datingsite de ideale man. Maar, al zien ze er nog zo mooi uit, je hebt geen garantie dat het een ideale match is. Hoe zei de moeder van Forrest Gump dat ook al weer?
En nu zoek ik op de datingsite de ideale man. Maar, al zien ze er nog zo mooi uit, je hebt geen garantie dat het een ideale match is.
Eisenlijstje
Ik wil er geen met een bril, dat vind ik niet sexy. En een baard, dat prikt vast als we aan het zoenen zijn. Hij hoeft niet veel geld te hebben, maar iemand in een open auto vind ik weer te patserig. Hij moet ook niet te veel zweten of andere lichaamsgeuren afscheiden. En dan zo'n vent in zo'n fietspakje, je ziet zijn buik extra ver naar voren steken! Of zo één op een boot, ik heb een hekel aan varen!
Weet je, op mijn werk praat ik wel eens met een klein en onooglijk mannetje, met wie ik voor geen goud een relatie zou beginnen, vooral niet omdat het een collega is. Hij heeft een kale kop en een grijze, pluizige baard, eerder een sik. Maar hij is zo grappig en hij is zo lief, hij brengt af en toe cadeautjes voor me mee.
Tijdens de kerstborrel haalde hij een gitaar tevoorschijn en zong hij een liedje dat hij speciaal voor mij geschreven had (maar dat vertelde hij achteraf). En hij toont zoveel medeleven als ik hem over mijn problemen vertel, terwijl we samen bij de koffieautomaat staan.
Weet je, ik zou het liefst zo'n mannetje op die datingsite tegenkomen. Maar dan met het lijf van Rico Verhoeven. En met het gezicht van George Clooney of Brad Pitt. Wat is het toch moeilijk om weer verliefd te worden!
Reacties
"Na een relatie van 20 jaar ben ik nu 6 jaar single. Ik ben over mijn vorige relatie heen en denk er nog weinig aan. Onlangs hoorde ik dat zij heeft een deal gemaakt met het Rode Kruis en onze watermolen, waar ik hard voor gewerkt heb en waarvan ik nog een deel geld zou krijgen, aan het deze organisatie gegeven en mag in ruil daarvoor er blijven wonen. Op zich pijnlijk voor mij, maar de 'bright side' is dat ik nu de rest van mijn leven niet meer aan goede doelen hoef te geven.
Ik vind het tegelijkertijd onmogelijk om een hekel aan haar te hebben, gisteren vond ik een oud filmpje op mijn computer dat door vrienden was gemaakt tijdens een bezoek aan ons en daar zie ik behalve hoe oud ik geworden ben ook hoe wij toen met elkaar omgingen, ik zie honden en katten die niet meer leven in huizen die nu door anderen bewoond worden. Maar ik zie ook hoe zij naar mij lacht, de onderlinge verstandhouding, en ineens begrijp ik weer waarom ik van haar hield.
Waarom is het zo moeilijk om weer verliefd te raken? Zij was de liefde van mijn leven, mijn referentiekader voor geluk, ik kan nooit meer naar anderen kijken zonder dat het beeld reflecteert via mijn eerdere ervaringen. Is er nog hoop? Ja hoor, niemand weet wat er gaat komen dus alles is mogelijk."
- wijnz
"Wat is het moeilijk om verliefd te worden, hier zitten twee woorden in die om een nadere beschouwing vragen. Allereerst dan maar het woord verliefd. Dat wil bijna iedereen op deze site (een enkeling zoek geen partner maar een vriendschap). De vlinders in je buik. Liefst direct: de beroemde klik. Het komt voor, zeker. Maar is het een must? Door er op te focussen vernauwt je blik. Stel je open, luister en beluister de ander, wees wie je bent (beetje overgoten met de saus der spanning). En dan heb ik het niet over al die types die hier in de commentaren vaak voorbijkomen die maar één (of twee) dingen willen. Geef de ontmoeting de ruimte en zie wat er kan gebeuren. Ja, ook niks. Of traaaaaag. Of heftig, binnen de grenzen der zedelijkheid lijkt me alles menselijk.
Dan het woord moeilijk. Ik date, met tussenpozen, al lange tijd. Het feit dat ik nu schrijf geeft aan dat ik tot nutte niet succesvol was. Succesvol? Is liefde dan maakbaar? Zo simpel is het helaas niet, er is altijd iets ondefinieerbaars in het aangaan van de opmaat naar een mogelijke relatie. Is het moeilijk, ben ik moeilijk? Of doe ik moeilijk? Het komt niet vanzelf. En ja, ik verlang naar dat waar praktisch iedereen hier naar verlangt. Het duurt dus al enige tijd, dat noem ik niet moeilijk.
Ik blijf hoopvol mezelf, dat is het enige wat er opzit."
- oblaat
"Ik ervaar precies hetzelfde. Je kijkt naar vroeger hoe je snel verliefd kon worden. Dat kwam natuurlijk vooral door het uiterlijk en het stoere voorkomen van iemand. Ik moet dat lijstje nu laten vallen, maar ik moet toegeven, dat is gewoon niet makkelijk."
- Moqi
"Ik denk dat verliefd kunnen worden te maken heeft met of je je durft en kunt openen naar anderen. Na jarenlang op e-matching heel kritisch te zijn geweest naar met wie ik wel en niet zou afspreken voor een date, heb ik nu besloten meer open te staan voor mannen die niet aan mijn ideale plaatje voldoen. Mannen die ik in eerste instantie bijvoorbeeld niet echt aantrekkelijk vind. Kort geleden deed zich zo'n kans voor om te proberen nu eens voorbij de vorm te durven kijken, voorbij lengte, uiterlijk, kleding, gezicht en buikje, want ik heb er zelf ook een (toch moest ik er al die jaren niet aan denken bij die ander). Ik probeerde erachter te komen wie hij werkelijk was en te voelen wat dat met me deed en er ontstond een fijn en vreugdevol contact. Ik twijfelde of ik hem op een dag zou willen aanraken of kussen maar tot mijn vreugde kwam dat toch en zelfs vrij snel. Het is helaas niets geworden door allerlei redenen maar we zijn 2 maanden verliefd geweest en hij is me nog dierbaar, en dat was lang geleden voor mij en geeft mij het vertrouwen dat het kan en dat ik er zelf een groot aandeel in heb of dat kan gebeuren. Ik denk dat ik nu makkelijker verliefd kan worden, me in ieder geval makkelijker kan verbinden. Deze ervaring heeft me opener gemaakt. Ik vroeg me ook af 'als ik op een onbewoond eiland zou leven, zou ik dan blij zijn deze man tegen te komen? Zouden we het fijn samen kunnen hebben?' en die vraag moest ik met een groot ja beantwoorden. In plaats van maar te blijven zoeken naar de ideale man, kan je natuurlijk ook een keuze maken. En gaan zorgen dat het werkt. Gearrangeerde huwelijken zijn veel succesvoller gebleken dan romantisch gesloten huwelijken. Een levenspartner willen aanschaffen zoals je een nieuwe fiets aanschaft, met alle plussen en minnen op een rij en dan de beste deal, is verleidelijk maar zo werkt het denk ik niet. Mensen zijn geen handelswaar en liefde is niet te consumeren. Liefde is meer kiezen en investeren en heeft eerder met geven te maken dan met krijgen. Aan wie geef ik mijn liefde en hoe resoneert dat bij de ander en kan het dan terugkaatsen? Erich Fromm heeft er mooie gedachten over opgeschreven. Ik besef ook dat ik tussen 40 en 50 niemand heb gevonden omdat dat voor een deel aan mezelf lag. Ik geloof dat ik t nu niet mee zo moeilijk vind om verliefd te worden of van iemand te gaan houden. Misschien heb ik het nu door kan steeds meer voelen dat we allemaal mooie unieke mensen zijn op zoek naar liefde en verbinding."
- Vurigenzacht
"De liefde vinden, maar eerst jezelf graag. Ik lees hierboven dat de dame zich heeft laten inschrijven nadat ze huilbuien en ruzie met haar dochter kreeg. Wie ga je daarmee helpen? Is dit verhaal wel echt? Dating als therapie gaat absoluut helpen. Oeps. Je bent er dan helemaal klaar voor. Dan begrijp ik wel dat je een enorme eisenlijst gaat opstellen, waar je eigen bijsluiter zoek is. Je sluit een verzekering af met een lijstje. Het is perfect perfectionisme dat gaat opspelen bij de zoektocht. We weten heel goed dat we The One eigenlijk doodgewoon in real life willen tegenkomen. Dan heb je in je achterzak misschien een muntje voor de winkelwagen, maar geen eisenlijstje. Er nu op deze site mee komen, is vragen naar teleurstellingen. Maar ook leuke lui, die je zo niet gaat tegenkomen. Waar ik wel meer begrip voor heb, zijn de lijstjes met kenmerken die je niet meer tegen wilt komen. Je hebt in vorige relaties wellicht hier het een en ander over opgehaald. Maar moeilijk om verliefd te worden? Zou kunnen, maar door je zintuigen en intuïtie open te zetten met je eisenlijstje dichtgevouwen zou een heel stuk kunnen helpen. Dan pas gaat dat leuke citaatje uit Forrest Gump pas echt werken. Ik wens elkaar veel succes in deze zonrijke dagen."
- Thijs20
"Ik ben het eens met Vurigenzacht. Het heeft denk ik veel te maken met of je je opnieuw kwetsbaar op durft te stellen, de gok durft te nemen, met ofwel enorme verliefdheid of een enorme smak op de grond. Dat risico kun je niet wegnemen met tig lijstjes. Pas als je durft komen er mogelijkheden. Dus nee, moeilijk vind ik het niet, verliefd worden. Wel doodeng (maar de moeite waard)."
- Junipermay
