Hoe benoem je dat één van je kinderen is overleden?
04/08/2025 DatingCoach IrmaZOMERVRAGEN
Tijdens een date is het normaal dat de ander vragen stelt over jouw kinderen. Maar wat doe je als jouw (volwassen) kind is overleden? Verzwijg je dat of benoem je alle kinderen maar ook dat er één jaren geleden is overleden? Dan kan je wachten op de vervolgvraag: Wat was de oorzaak van het overlijden van je dochter/zoon?
Mijn ervaring is dat die vraag hét punt is om dit gevoelige onderwerp te parkeren. De reden: de dood in zijn algemeenheid is al een lastig onderwerp. En als je date een kind verloren heeft dan wordt er snel een (onuitgesproken) mening gevormd en neemt de ander afstand van je.
- Anoniem
Verzwijgen om ander niet ongemakkelijk te maken?
Beste,
Helaas heb je gelijk, in onze samenleving gaan we vaak niet zo goed om met zaken omtrent de dood. Jij bent niet de enige die dergelijke ervaringen heeft. Ik vind het heel moeilijk om je te adviseren of je je overleden kind zou moeten verzwijgen, want dan zou je dit kind verzwijgen omdat je date zich niet ongemakkelijk zou voelen.
Ik vind het heel moeilijk om je te adviseren of je je overleden kind zou moeten verzwijgen, want dan zou je dit kind verzwijgen omdat je date zich niet ongemakkelijk zou voelen.
Het is inderdaad zo dat mensen vaak afstand nemen als ze horen dat iemand een kind heeft verloren. Mensen, bijna iedereen, hebben aannames. In plaats van jou je verhaal te laten doen, als je daar behoefte aan hebt, concludeert de ander al dingen als: Hier kom je nooit overheen en misschien ben je daarom wel geen leuke partner, want je draagt verdriet bij je.
De ander neemt afstand van jou zonder te weten wie je bent. Of je krijgt van die opmerkingen in de trant van: "Heb je het al een plekje gegeven?".
Niet verzwijgen, maar parkeren voor later
Hier in mijn dorp woont een echtpaar dat onlangs hun volwassen zoon aan een ernstige ziekte heeft verloren en op de begrafenis zei een goede vriendin: "Nu moet je alleen nog maar genieten.". Hoe ongepast, alsof rouw geen bestaansrecht heeft.
Mijn eerste reactie toen ik jouw vraag las was: "Misschien moet je het maar verzwijgen.", omdat ik je zo graag een liefdevolle fijne partner gun. Maar bij nader inzien dacht ik: "Hij heeft juist een partner nodig die wijs en liefdevol is en hier mee weet om te gaan."
Ik adviseer je dan ook maar een tussenoplossing, want als je je overleden kind verzwijgt loop je de kans een relatie te krijgen met iemand die als je hem of haar wat beter kent, er misschien wel helemaal niet goed mee om kan gaan.
Als je je overleden kind verzwijgt loop je de kans een relatie te krijgen met iemand die als je hem of haar wat beter kent, er misschien wel helemaal niet goed mee om kan gaan.
Verzwijgen vind ik dus geen goed advies, maar je zou iets kunnen zeggen van: "Een van mijn kinderen is overleden, maar we hebben het hier wel een andere keer over.". Een liefdevol persoon zal dit accepteren en jou hierom niet afwijzen en misschien iets zeggen in de trant van: "Als je erover wilt praten, ben ik er voor jou."
Als je date toch afstand van je lijkt te nemen door jouw verlies, dan is hij of zij jou wellicht niet waard. Je verdient een persoon die in het leven naast je staat, in het leven met hoogte- en dieptepunten. Ik wil je veel succes toewensen.
Reacties
"Het is schrijnend om te lezen dat er soms afstand ontstaat wanneer iemand het verlies van een volwassen kind deelt tijdens een ontmoeting. Juist in een (beginnende) relatie zou er ruimte moeten zijn voor zulke diep menselijke ervaringen. Het vraagt al moed om zon ingrijpend verlies te benoemen. Dat verdient geen afstand, maar nabijheid.
Want dit ís het leven. Soms rauw, ongrijpbaar, en pijnlijk. Maar juist in die rauwheid zit ook de echtheid. Een relatie draait niet alleen om leuke momenten; het gaat erom dat je elkaar kunt ontmoeten in alles wat er is. Dus ook verdriet, verlies, gemis. Dat zijn geen onderwerpen die je wegstopt. Ze horen bij jou en bij je verhaal. En dus mogen ze er ook zijn in een relatie.
Zoals Irma ook zo treffend schrijft: 'Hij heeft juist een partner nodig die wijs en liefdevol is en hier mee weet om te gaan.' Helemaal mee eens. Je kunt het verlies niet verzwijgen zonder daarmee een wezenlijk deel van jezelf te verbergen. En dan loop je het risico een verbinding aan te gaan met iemand die jouw kwetsbaarheid misschien helemaal niet kan of wil dragen. Juist door dit te delen, kun je voelen of de ander dat wel kan. Dat is waardevol. Hoe moeilijk het ook is.
We moeten durven kiezen voor relaties waarin we onszelf volledig kunnen laten zien. Kwetsbaar, rauw, echt. Alleen dan ontstaat er een bedding waarin rouw en liefde naast elkaar mogen bestaan. Waarin pijn gedeeld mag worden en je als partner niet hoeft 'op te lossen&' maar wel aanwezig kunt zijn. In liefde, in stilte, in begrip.
Aan deze man wil ik vooral zeggen: ik ken je niet persoonlijk, maar ik gun je een partner die je werkelijk ziet en voelt. Die je verlies niet uit de weg gaat, maar naast je komt staan. Want dát is partnerschap! In die bedding van liefde, mag rouw er zijn. En juist dan wordt het draaglijker."
- Miranda
"Tegenwoordig zeg ik nog wel eens ik heb twee zoons thuiswonen ... de derde die overleden is hoeft dan niet direct genoemd te worden en komt later wel als het contact serieuzer is/wordt."
- Henrike
"Mijn ervaring is dat dit moeilijk laveren is. Ook voor jezelf om er niet het nare gevoel aan over te houden dat je dit hele persoonlijke onderwerp 'te grabbel gegooid' hebt, want zo voelt het als de ander er niet respectvol mee om weet te gaan. Uiteindelijk denk ik dat het geen onderwerp is voor een eerste date. Puur vanuit jezelf geredeneerd. Je deelt dit soort zaken met iemand waarvan je inschat dat het bij diegene in goede handen is. Dat weet je op een eerste date nog niet."
- Joyce
"Ik heb het niet eerder aangegeven in een profiel dat mijn (enige) kind is overleden (nu ruim negen jaar). Tijdens elk gesprek krijg je al snel de vraag of je kinderen hebt. Terecht dat dit voor mij een gevoelige vraag is, die mij zeker raakt. Het gemis van je kind is namelijk de keerzijde van de liefde. Je wilt de naam van je kind blijven noemen, mijn trots. Maar ben mij bewust dat ik hierdoor een andere eerste indruk afgeef die mij lief is en ik probeer dit effect tot een minimum te beperken. Maar het overlijden zorgt er juist ook voor dat je als persoon verandert, meer in je kracht staat, meer diepgang zoekt in relaties, meer empathie hebt ontwikkeld, geen oordeel over verlies hebt en elk verlies in de breedste zin er mag zijn. Juist steun, respect en veiligheid zijn essentieel.
In een laatste date kreeg ik een snel én hard oordeel dat ik het verlies niet geaccepteerd heb. Zonder dat ik eigenlijk veel had verteld over mijn kind. Een afspiegeling van de angst van de ander? Dit kwam hard binnen en voelde niet steunend en veilig. Miste ruimte voor mijn verhaal, een verhaal dat iedereen heeft. Verbinding betekent toch ruimte om te delen wat je voelt, juist ook als het kwetsbaar is. Niet dat de ander het perfect hoeft te begrijpen maar als er maar respect en veiligheid is. Dit alles was de reden dat ik mijn profiel heb gewijzigd en het overlijden van mijn kind nu beperkt heb genoemd. Met de woorden: 'Dat verlies deel uitmaakt van wie ik ben. Het me zachter en sterker heeft gemaakt met meer behoefte aan echte verbinding, openheid en een luisterend hart. En ja, soms is er ook even ruimte nodig voor stilte of mooie herinnering.'
Dit om pijnlijke reacties op mijn profiel en gesprekken uit te filteren. De ervaring gaat leren of dit de juiste matches gaat aantrekken . Op naar een liefdevolle relaties!
Mogelijk spreekt dit aan. Wel Triest dat deze vraag wordt gesteld."
Groet
- Mo
"Mocht ik een date hebben met iemand die een kind heeft dat is overleden, dan hoop ik met heel mijn hart dat die persoon dat met me durft te delen.
Vanuit een andere context, mijn enige jongere zus is heel jong overleden. Ik heb dat lang niet altijd willen delen waardoor er bij de ander een beeld ontstond: 'dus je bent enig kind?'
Nu weer terug naar de context van de vraag van een van de e-Matchers. Er bestaat inderdaad een kans dat de andere persoon in de date het moeilijk vindt om te reageren wanneer hij/zij hoort dat een kind is overleden, dat is begrijpelijk omdat het vrijwel onmogelijk is om voor te stellen hoe dit is wanneer je dit zelf niet hebt meegemaakt.
Dit blijft dus moeilijk, maar niet zeggen dat je kind - dat altijd je kind blijft in leven of niet - is overleden, daarmee verzwijg je iemand die nog altijd een rol in je leven speelt...zo voelt het althans voor mij."
- YvonAMS
"Ik vind het zelf niet moeilijk om over de dood, of andere pijnlijke zaken te praten. En ook emoties mogen daar bij getoond worden. Maar voor alles is een tijd. Dus je vertel het, maar parkeer het voor later om er verder op in te kunnen gaan. Als iemand daar begrip voor heeft lijkt mij dit al een pluspunt. Ik hou zelf niet van geheimen en vind mezelf 'open'. Maar ik bepaal zelf het tempo waarin ik dingen vertel. Zullen we eerst maar eens de tijd nemen om elkaar wat beter te leren kennen?"
- papillon1
"De tussenoplossing van het aanstippen-parkeren is een prima advies, daarmee bescherm je jezelf (voor ongevoelig overkomende reacties) zonder jezelf af te sluiten, en zonder je kind tekort te doen. Dat kind heeft bestaan, hoe lang of hoe kort ook.
Maar de uitleg die wordt gegeven aan het afstand scheppen tijdens de date, dat de ander zodanig wordt afgeschrikt door zo'n verdrietig bericht dat ze conclusies trekken ten aanzien van jou als partner, die is niet noodzakelijkerwijs aan de orde - want vergezocht - en ook niet in orde - je zou er als datende ouder met een verliesverhaal onzeker van worden terwijl dat niet nodig is.
De meeste mensen denken echt niet zover door dat er conclusies ten aanzien van jou als partner aan te pas komen. De meeste mensen reageren vrij primair. Doorgaans verwachten mensen die op een date gaan, een aangename/ vrolijke paar uur op een vrij oppervlakkig niveau, en zo'n hartverscheurend relaas komt dan rauw op het dak vallen.
De afstand die ze scheppen is omdat ze van hun à propos zijn en moeten nadenken, ze weten zichzelf gewoon even geen houding te geven en hebben letterlijk ruimte nodig om die houding te bepalen. Het is moeilijk terugkomen tot het oorspronkelijke idee van een date na zo'n bericht. Meer is het niet.
Daarom is het beter om het bij een korte mededeling te houden. En door erbij te zeggen dat je het er wel een andere keer over hebt, help je de ander om een voor jou en voor de gelegenheid goede houding te bepalen. Tegelijk help je jezelf en een evt relatie met die ander: als je elkaar beter kent wanneer je het achtergrondverhaal vertelt, kan de ander meeleven op een manier die beter op jou is afgestemd."
- MurielDowie
"Wat spijtig te lezen dat sommige mensen tijdens een date afstand nemen als een overleden kind ter sprake komt Elk kind, in welke vorm dan ook, zou bespreekbaar moeten kunnen zijn tijdens een gesprek. Ze zijn zon wezenlijk onderdeel van het leven van een ouder. Dat hoeft natuurlijk niet tot in elk detail, maar kort aangeven wat de situatie is, geeft wel een indruk van wat iemand bezighoudt.
Ik heb er zelf in ieder geen enkele moeite mee om de diepte in te gaan tijdens een eerste ontmoeting. Diepere vragen te stellen over hetgeen iemand deelt. Net zo graag als dat ik hoop dat een date gepaard gaat met de nodige kwinkslagen, of humor, luchtigheid. In principe moet alles er kunnen zijn, want dan alleen laat je jezelf zien, in heel je persoonlijkheid."
- Yvette1968
"Ik zou wat specifieker zijn door te zeggen wat de oorzaak van het overlijden is. Anders maak je het onderwerp nog meer beladen.
Bijvoorbeeld; mijn dochtertje is overleden bij de geboorte. Of mijn zoon van 11 is overleden bij een auto-ongeluk. Als de date hier niet mee om kan gaan, weet je gelijk wat je in een relatie op emotioneel gebied kan verwachten."
- Peet1964
"Als mij wordt gevraagd of ik kinderen heb noem ik altijd het aantal vijf. volgende vraag over waar ze wonen beantwoord ik ook en het valt niet op dat ik dan vier plaatsnamen noem.Het overlijden kan altijd nog genoemd en ik ervaar dit als fijn. Hoef niet meteen een gevoelig punt te benoemen en dat geeft geen gedoe."
- Sunnyme4
"Ten eerste bedankt aan de persoon die dit onderwerp ter sprake heeft gebracht. Het is bij mij lang geleden dat ik twee kinderen heb verloren en ik vind het fijn om hierover iets te kunnen delen. Wat dates betreft, e is een plaats en tijd voor alles - ik kies ervoor om dit niet te benoemen tijdens een eerste date/tot dat ik weet hoe de vork in het steel zit. Ik heb ervaren dat anderen dat ook doen, iets zwaars die ze hebben meegemaakt willen ze ook niet vroeg in het contact vertellen. Ik ben het er ook mee eens dat mensen vaak niet weten wat ze moeten zeggen, thats ok, komt misschien wel."
- Notjusanygal
