Past iemand met kinderen wel bij iemand die ze niet heeft?
25/08/2025 DatingCoach IrmaZOMERVRAGEN
Ik heb wel eens een date met iemand die geen kinderen heeft, en dan merk ik dat mijn date toch een heel ander leven (gehad) heeft dan ik. Sluit dat wel aan bij mijn situatie, vraag ik me dan af. Is dat op oudere leeftijd nog te overbruggen? Ik heb kinderen en kleinkinderen, en het is toch fijn om daar af en toe eens over te kunnen praten. Dan is er nog het verschil of iemand ongewild of bewust kinderloos is, maar in beide gevallen zou ik me bezwaard voelen over mijn kinderen te praten.
Mijn vraag is: Past iemand met kinderen wel bij iemand die ze niet heeft, en andersom, en dan vooral in het geval van bewuste kinderloosheid en hoe ga je daarmee om in een relatie?
- Barber
Verschillen zijn te overbruggen
Beste Barber,
Wanneer een relatie goed is of wordt, is het verschil tussen het hebben van kinderen en kleinkinderen of het kinderloos zijn, of dat nu bewust of onbewust is, zeker te overbruggen. Uiteraard zijn jouw kinderen en kleinkinderen belangrijk voor je en je hoeft je echt niet bezwaard te voelen om over hen te praten tegen je date.
Toch zal hij daarna zich moeten aanpassen en ook belangstelling voor jouw nageslacht horen te hebben. Anders zou dat toch raar zijn?
Je begrijpt dat een man je tijdens de eerste date of in het begin van jullie contact vooral jou wil leren kennen. Toch zal hij daarna zich moeten aanpassen en ook belangstelling voor jouw nageslacht horen te hebben. Anders zou dat toch raar zijn? Deze mensen horen bij je en maken een groot deel uit van je leven en zelfs van wie jij bent geworden.
Aanvulling op jou
Ik ben het trouwens met je eens dat je totaal verschillende levens hebt als je wel of geen kinderen hebt. In de ideale wereld zou de man in kwestie jouw kinderen en kleinkinderen als prachtige aanvulling op jou beschouwen. Het is toch een voorrecht om samen met de kleinkinderen iets te ondernemen als je een relatie hebt?
In de ideale wereld zou de man in kwestie jouw kinderen en kleinkinderen als prachtige aanvulling op jou beschouwen.
Mocht de man zelf bewust voor geen kinderen gekozen te hebben, omdat hij ze gewoon niet leuk vindt en een hekel aan kinderen heeft (dit kan, ik kan me er niets bij voorstellen, maar er zijn mensen die niet van kinderen houden) dan dient hij ze in elk geval te accepteren.
Ik zou hem de keuze laten of hij mee zou willen naar verjaardagen en andere feesten zoals afstudeerfeesten of bruiloften. Ik zou dit heel jammer vinden, maar ook dan zou de relatie nog wel gelukkig zijn als je verder veel om elkaar geeft. Maar nooit over je kinderen of kleinkinderen praten vind ik gewoon niet kunnen.
Reacties
"Als een relatie goed is... Dan moet er wel een periode worden overbrugd om naar een goede relatie te groeien. Er wordt op deze site maar al makkelijk gedaan over de eerste periode van daten en kennismaken, ook door de profielteksten, die vaak een situatie beschrijven, alsof je elkaar al jaaaren kent en alsof je de rest van je leven bij elkaar blijft. Sommige vrouwen benoemen dit ook expliciet. Ik wil nog een(1) keer verliefd worden. Of: ik ben op zoek naar de ware, waar ik samen oud mee wil worden en jong mee wil blijven... etc.
Het hangt er verder vanaf hoeveel tijd kinderen en kleinkinderen in beslag nemen en hoe er met ze om wordt gegaan. Mannen denken vaak anders dan vrouwen, als het hierom gaat. Vrouwen lijken zichzelf aantrekkelijk te vinden, als ze goed even vaak contact hebben met hun (klein)kinderen. Dat blijkt wel uit vele profielteksten. Vermelden dat je veel en goed contact hebt met (klein)kinderen is wat mij betreft niet aantrekkelijk. Dat voegt niets toe."
- Xxx225
"Hmmm. Ik denk dat het erg moeilijk is om een goede relatie met enige diepgang te bereiken en te bewaren als een van de partners kinderen heeft en van ze houdt, en de ander kinderloos/ kindervrij is omdat hij/zij *een hekel heeft* aan kinderen. De (klein)kinderen moeten in elk geval welkom zijn, en de partner zonder kinderen zou over genoeg savoir-faire moeten beschikken om evt (klein)kinderen te beschouwen als mensen met wie (interessante) gesprekken mogelijk zijn. Zo vervelend is dat toch niet, nieuwe mensen leren kennen?
Ik heb ook een poosje gedacht dat het een goed criterium was voor contact zoeken of aangaan: wel/geen kinderen. Net als Barber was ik er een beetje huiverig voor om te daten met mensen zonder kinderen. Er is niet alleen het verschil in daginvulling door de jaren heen, maar wel of geen kinderen levert ook verschillen op in mentaliteit en gevoelsleven (om over het effect van wel kinderen op je lijf maar niet te spreken :-P). Ik had een paar keer de ervaring opgedaan dat mensen zonder kinderen egocentrischer in het leven stonden en ook minder begrip toonden/ hadden voor de beperkingen die het hebben van kinderen nou een keer oplegt in termen van bijvoorbeeld simpelweg tijd en geld.
Het blijkt een tikje anders te liggen. Als degene zonder kinderen nieuwsgierigheid en begrip aan de dag legt, en degene met kinderen niet alles door die kinderen laat overheersen - niet elk gesprek, elk plan, elke zorg, elke interactie - dan is het juist leuk om de verschillen te verkennen tussen een leven met en een leven zonder. Welke invloed heeft met/ zonder gehad, wat betekent met/ zonder nu, wat is er leuk, wat is er minder leuk, wat willen we?"
- MurielDowie
"Ik wil nog even een kleine aanvulling op mijn vraag geven. Het is zeker niet mijn bedoeling om overal de kinderen en kleinkinderen bij te betrekken. Ik hoef niet zo nodig met mijn nieuwe partner naar de verjaardagen en feestdagen van mijn kinderen. en dat is ook helemaal niet wat ik met mijn vraag heb bedoeld. Wat ik bedoel met het verschil is dat mensen zonder kinderen, zoals MurielDowie ook al zegt, vaak een andere mentaliteit en gevoelsleven hebben. Dat merk ik wel als ik met iemand date die geen kinderen heeft. Wat mijn ook opvalt dat ze niet gewend zijn een stapje terug of opzij te doen, terwijl ik dat voor mijn kinderen wel deed als de situatie daarom vroeg. Daardoor kunnen ze wat egocentrischer zijn, het leven draait tenslotte alleen om hen. Je kunt ook geen ervaringen uitwisselen, terwijl dat juist herkenning en daardoor een band geeft. Ik wil niet generaliseren, maar er is toch een verschil en dat blijft, nog afgezien van het feit dat je allebei heel verschillende levens hebt geleid. Andersom is er natuurlijk ook weinig herkenning, en of dat vooral op wat oudere leeftijd nog te overbruggen is vraag ik me af."
- Barber
"In een ideale wereld zou het niet uit moeten maken, liefde overbrugt de verschillen. In de minder leuke werkelijkheid heb ik gemerkt dat het moeilijk is me te verbinden met een man zonder kinderen. Dat is geen waarde oordeel over kinderloze mensen! Er is eenvoudigweg een andere levenshouding.
Mijn kinderen maken een groot deel uit van mijn leven. Ik ben in gedachten veel met ze bezig. Als ze mijn hulp vragen sta ik onmiddellijk klaar. Ik zou me bij wijze van spreken voor hen in de schulden steken en nooit, nooit zou ik voor langere tijd in een ander land gaan wonen. Ik kan ze niet missen. Als ik een partner zou hebben, zou het wel en wee van onze wederzijdse kinderen iets zijn wat ik graag bespreken zou.
Ik kan me echt voorstellen dat iemand zonder kinderen dit overdreven vindt of er geen zin in heeft. Zonder kinderen sta je nu eenmaal vrijer in het leven. Wij ouderen hebben vaak minder andere familie dus iemand zonder kinderen is vaak vrij om te gaan waar hij wil. Hij hoeft geen jubeltonnen uit te delen, dus kan meer reizen of zelfs in het buitenland wonen.
Na verloop van tijd gaan dat soort zaken wringen. Als ik een profiel bekijk, let ik er dus op."
- Roza26
"Ik zou graag iedereen willen oproepen om vooral geen vooroordelen te hebben over mensen die kinderloos zijn. Ik ben een vrijgezel zonder kinderen, maar ik heb duidelijk in mijn profieltekst aan dat eventuele kinderen zeker van een ander welkom zijn. Ik weet wat daarbij komt kijken want ik heb zelf twee keer meegemaakt dat een nieuwe partner van mijn vader mij niet geheel accepteerde. Ik neem het dus heel serieus en weet hierdoor wat mijn plek zal zijn in de dynamiek. En ik weet zeker dat er velen met mij zijn! Ga eerst echt ontdekken wie de ander echt is, voordat een oordeel wordt getrokken op een gegeven..."
- Aimee77
"Ter relativering: het is mijn ervaring dat ook mannen met kinderen een heel ander leven hebben (gehad) dan ik als alleenstaande moeder. De verantwoordelijkheid en schuld die ik vaak voel, die zie ik bij mannen helemaal niet. Vaak doen mannen alleen de leuke dingen met kinderen, en staan ze er niet alleen voor. Ik praat dus liever met mijn vriendinnen over mijn kind, dan met een man. Sterker nog, ik heb dan juist liever een man zonder kinderen, dan iemand met, maar die niet weet waar hij het over heeft."
- Yannique
