Past iemand met kinderen wel bij iemand die ze niet heeft?
25/08/2025 DatingCoach IrmaZOMERVRAGEN
Ik heb wel eens een date met iemand die geen kinderen heeft, en dan merk ik dat mijn date toch een heel ander leven (gehad) heeft dan ik. Sluit dat wel aan bij mijn situatie, vraag ik me dan af. Is dat op oudere leeftijd nog te overbruggen? Ik heb kinderen en kleinkinderen, en het is toch fijn om daar af en toe eens over te kunnen praten. Dan is er nog het verschil of iemand ongewild of bewust kinderloos is, maar in beide gevallen zou ik me bezwaard voelen over mijn kinderen te praten.
Mijn vraag is: Past iemand met kinderen wel bij iemand die ze niet heeft, en andersom, en dan vooral in het geval van bewuste kinderloosheid en hoe ga je daarmee om in een relatie?
- Barber
Verschillen zijn te overbruggen
Beste Barber,
Wanneer een relatie goed is of wordt, is het verschil tussen het hebben van kinderen en kleinkinderen of het kinderloos zijn, of dat nu bewust of onbewust is, zeker te overbruggen. Uiteraard zijn jouw kinderen en kleinkinderen belangrijk voor je en je hoeft je echt niet bezwaard te voelen om over hen te praten tegen je date.
Toch zal hij daarna zich moeten aanpassen en ook belangstelling voor jouw nageslacht horen te hebben. Anders zou dat toch raar zijn?
Je begrijpt dat een man je tijdens de eerste date of in het begin van jullie contact vooral jou wil leren kennen. Toch zal hij daarna zich moeten aanpassen en ook belangstelling voor jouw nageslacht horen te hebben. Anders zou dat toch raar zijn? Deze mensen horen bij je en maken een groot deel uit van je leven en zelfs van wie jij bent geworden.
Aanvulling op jou
Ik ben het trouwens met je eens dat je totaal verschillende levens hebt als je wel of geen kinderen hebt. In de ideale wereld zou de man in kwestie jouw kinderen en kleinkinderen als prachtige aanvulling op jou beschouwen. Het is toch een voorrecht om samen met de kleinkinderen iets te ondernemen als je een relatie hebt?
In de ideale wereld zou de man in kwestie jouw kinderen en kleinkinderen als prachtige aanvulling op jou beschouwen.
Mocht de man zelf bewust voor geen kinderen gekozen te hebben, omdat hij ze gewoon niet leuk vindt en een hekel aan kinderen heeft (dit kan, ik kan me er niets bij voorstellen, maar er zijn mensen die niet van kinderen houden) dan dient hij ze in elk geval te accepteren.
Ik zou hem de keuze laten of hij mee zou willen naar verjaardagen en andere feesten zoals afstudeerfeesten of bruiloften. Ik zou dit heel jammer vinden, maar ook dan zou de relatie nog wel gelukkig zijn als je verder veel om elkaar geeft. Maar nooit over je kinderen of kleinkinderen praten vind ik gewoon niet kunnen.
Reacties
"Als een relatie goed is... Dan moet er wel een periode worden overbrugd om naar een goede relatie te groeien. Er wordt op deze site maar al makkelijk gedaan over de eerste periode van daten en kennismaken, ook door de profielteksten, die vaak een situatie beschrijven, alsof je elkaar al jaaaren kent en alsof je de rest van je leven bij elkaar blijft. Sommige vrouwen benoemen dit ook expliciet. Ik wil nog een(1) keer verliefd worden. Of: ik ben op zoek naar de ware, waar ik samen oud mee wil worden en jong mee wil blijven... etc.
Het hangt er verder vanaf hoeveel tijd kinderen en kleinkinderen in beslag nemen en hoe er met ze om wordt gegaan. Mannen denken vaak anders dan vrouwen, als het hierom gaat. Vrouwen lijken zichzelf aantrekkelijk te vinden, als ze goed even vaak contact hebben met hun (klein)kinderen. Dat blijkt wel uit vele profielteksten. Vermelden dat je veel en goed contact hebt met (klein)kinderen is wat mij betreft niet aantrekkelijk. Dat voegt niets toe."
- Xxx225
"Hmmm. Ik denk dat het erg moeilijk is om een goede relatie met enige diepgang te bereiken en te bewaren als een van de partners kinderen heeft en van ze houdt, en de ander kinderloos/ kindervrij is omdat hij/zij *een hekel heeft* aan kinderen. De (klein)kinderen moeten in elk geval welkom zijn, en de partner zonder kinderen zou over genoeg savoir-faire moeten beschikken om evt (klein)kinderen te beschouwen als mensen met wie (interessante) gesprekken mogelijk zijn. Zo vervelend is dat toch niet, nieuwe mensen leren kennen?
Ik heb ook een poosje gedacht dat het een goed criterium was voor contact zoeken of aangaan: wel/geen kinderen. Net als Barber was ik er een beetje huiverig voor om te daten met mensen zonder kinderen. Er is niet alleen het verschil in daginvulling door de jaren heen, maar wel of geen kinderen levert ook verschillen op in mentaliteit en gevoelsleven (om over het effect van wel kinderen op je lijf maar niet te spreken :-P). Ik had een paar keer de ervaring opgedaan dat mensen zonder kinderen egocentrischer in het leven stonden en ook minder begrip toonden/ hadden voor de beperkingen die het hebben van kinderen nou een keer oplegt in termen van bijvoorbeeld simpelweg tijd en geld.
Het blijkt een tikje anders te liggen. Als degene zonder kinderen nieuwsgierigheid en begrip aan de dag legt, en degene met kinderen niet alles door die kinderen laat overheersen - niet elk gesprek, elk plan, elke zorg, elke interactie - dan is het juist leuk om de verschillen te verkennen tussen een leven met en een leven zonder. Welke invloed heeft met/ zonder gehad, wat betekent met/ zonder nu, wat is er leuk, wat is er minder leuk, wat willen we?"
- MurielDowie
